Kazimierz Pułaski jest bardzo ważną postacią historyczną nie tylko dla Polonii amerykańskiej, ale i dla Polaków. W niejednym polskim mieście można znaleźć ulicę, skwer, plac imienia Kazimierza Pułaskiego. W parkach czy muzeach stoją popiersia znanego Polaka. Kim był i dlaczego nazywany jest bohaterem dwóch narodów?
Kazimierz Michał Władysław Wiktor Pułaski herbu Ślepowron urodził się 4 lub 6 marca 1745 roku w Warszawie, natomiast zmarł 11 października 1779 roku pod Savannah. Był bohaterem walk o niepodległość Stanów Zjednoczonych, jednym z dowódców i marszałek konfederacji barskiej. Pułaski nazywany jest ojcem amerykańskiej kawalerii, a w 2009 roku otrzymał od Kongresu amerykańskiego honorowe obywatelstwo USA.
Pułaski był synem starosty wareckiego Józefa Pułaskiego i Marianny z Zielińskich. Miał braci Antoniego i Franciszka Ksawerego. Rodzina wywodziła się ze wsi Pułazie. Jako młody chłopiec uczęszczał do szkoły parafialnej w Warce, a potem uczył się w szkole księży teatynów w Warszawie. W 1762 roku został paziem księcia kurlandzkiego Karola Krystiana Wettyna. W Mitawie był świadkiem wyrzucenia swojego księcia z jego stolicy przez wojska rosyjskie. Jego nazwisko widnieje pod dokumentem elekcyjnym Stanisława Augusta Poniatowskiego.
Historia życia Pułaskiego nadaje się na bardzo ciekawy, pełen zwrotów akcji film. Dzielnie walczył na wielu polach bitew z rosyjskimi wojskami. Został wtajemniczony w przygotowanie do konfederacji barskiej. Podpisał akt jej założenia w 1768 roku. Jako marszałek ziemi łomżyńskiej odpowiadał za ataki na rosyjskie wojska. Przez 2 tygodnie 1768 roku bronił się w warownym klasztorze w Berdyczowie. Musiał jednak podjąć kapitulację, gdzie jednak go zwolniono pod przymusem złożenia przysięgi odstąpienia od konfederacji. Szybko jednak ogłosił, że owa przysięga została wymuszona, a on będzie jej służyć do końca swego życia.
Największą plamą na honorze polsko-amerykańskiego bohatera jest nieudany zamach na króla Stanisława Poniatowskiego. Wiązało się to z wpływami Wessla i jego otoczenia na Kazimierza Płaskiego. To właśnie pod naciskiem wpływów Pułaski podjął się zorganizowania porwania króla. Niestety, wyczyn ten się nie udał, a pełna odpowiedzialność za próbę królobójstwa spadła na Kazimierza Pułaskiego.
Kiedy konfederacja upadła, Pułaskiego skazano na śmierć. Zdecydował się więc emigrować z kraju. Ponieważ ciążyły na nim poważne zarzuty, nie otrzymał schronienia w żadnym europejskim kraju. Więc na zaproszenie generała Lafayette’a udał się do powstających Stanów Zjednoczonych.
W latach 1777-1779 walczył jako generał w armii Jerzego Waszyngtona. Ponieważ Polak uratował życie Waszyngtona, ten nadał mu stopień generała brygady amerykańskiej kawalerii. W 1779 roku utworzył legion kawalerii, na czele którego pokonał Anglików w bitwie pod Charleston. Pułaski zmarł w wyniku odniesionych ran podczas oblężenia Savannah. Kiedy Waszyngton się o tym dowiedział zdecydował, że w dniu 17 listopada hasłem w wojsku stał się „Pułaski”, a odzewem „Polska”.