Nie ma idealnej, najlepszej metody nauczania języka obcego. Każda metoda ma swoich zwolenników i przeciwników oraz liczne argumenty za i przeciw. Niemniej jednak warto poznać najpopularniejsze metody, by z każdej z nich wybrać coś dla siebie i stworzyć sposób nauczania najlepiej pasujący własnym i uczniów predyspozycjom.
Pierwszą omawianą metodą jest metoda gramatyczno-tłumaczeniowa. Głównym celem tej metody jest opanowanie gramatyki danego języka oraz słownictwa tak, by uczeń mógł samodzielnie czytać i rozumieć teksty pisane w tym języku. W tej metodzie uczeń czyta i tłumaczy na język ojczysty teksty literackie, a dzięki analizie ich odkrywa i uczy się zasad gramatycznych nowego języka. 
Najczęściej w taki sposób nauczana jest łacina. Zatem uczący się języka obcego tą metodą będzie dobrze czytał i tłumaczył teksty literackie z języka obcego na ojczysty, przy czy sporym minusem jest tu bierna znajomość gramatyki i słownictwa. Ta metoda pomija także jakże ważny aspekt komunikacyjny. Stawiając nacisk na czytanie i tłumaczenie zapomina, pomija mówienie, a przecież w dzisiejszym czasie nie mówić w danym języku, to tak jakby go nie znać.
Zupełnie inaczej prezentuje się metoda audiolingwalna. Jej celem jest nauczanie języka obcego poprzez zapamiętywanie, powtarzanie usłyszanych tekstów, dialogów. Ma to na celu wyrobienie bezrefleksyjnego nawyku mówienia. Nie analizuje się tu gramatyki, słownictwa, czy znaczenia danego tekstu. Metoda audiolingwalna kształci nawyk językowy w sposób mechaniczny, poprzez wielokrotne powtarzanie i utrwalanie danej partii materiału. Ważna jest tu relacja między bodźcem a reakcją, a także pochwała nauczyciela. Wielokrotne powtarzanie pozwala na korektę przez nauczyciela, jeśli ten usłyszy, że uczący popełnia błąd. Prawidłowe powtarzanie materiału sprawia, że uczący się zapamiętuje prawidłowe zwroty i partie materiału. 
Zatem metoda ta kładzie szczególny nacisk na zmysł słuchu, dopiero w późniejszej kolejności na mówienie, czytanie i pisanie. Nauczyciel powinien ją stosować w sytuacjach, kiedy chce skupić się na szlifowaniu słuchania i rozumienia ze słuchu przez ucznia.
Metodą nauczania języka obcego, która najbardziej przypomina naturalne uczenie się, jest metoda bezpośrednia. Polega ona na odrzuceniu „pamięciówki”, analizowania gramatyki, natomiast postawieniu za cel komunikacji, mówienia, konwersacji. Błędy gramatyczne są ignorowane, by nie przestraszyć, zawstydzić uczącego się. Najlepszym nauczycielem w tej metodzie jest osoba, dla której uczony język obcy jest językiem ojczystym, czyli native speaker. Jak przekonują jej zwolennicy, właśnie tak uczą się dzieci.